به گزارش پیک شهر، گفته شده که بربریها مهاجران افغانی تابع انگلیس بودند که در زمان قاجار در حاشیه ی شمالی شهر ساری سکونت داشتند پس از سقوط قاجار و روی کارآمدن حکومت پهلوی و باب شدن شناسنامه پهلوی اول یعنی رضاخان آنان را که به داشتن پاسپورت و گذرنامه های انگلیسی فخر میفروختند.

آنها خود را تبعه ی انگلستان معرفی می نمودند به ترک تابعیت انگلیس و یا خروج از شهر ساری مجبور ساخت؛ یعنی به آنان ابلاغ نمود یا باید پاسپورت و گذرنامه های خود را که انگلیسی است باطل کرده و اقدام به گرفتن شناسنامه ی ایرانی نمایند یا این که از شهر خارج شوند.

آنان از میان این دو امر اولی را انتخاب نمودند یعنی پاسپورتهای انگلیسی خود را پس داده و اقدام به گرفتن شناسنامه ی ایرانی نمودند و بدین ترتیب از تابعیت دولت انگلستان خارج شدند و در نتیجه در همان حاشیه ی شمالی شهر ساری ساکن شدند و با تشکیل محله ای به نام خود به زندگی ادامه دادند.

به نظر می رسد بربریها بعد از گرفتن شناسنامه فامیلی خود را به «زعفری» «زعفرانی» تغییر داده باشند لذا خانواده های زعفری و زعفرانی که برخی هایشان نیز امروزه در این محله زندگی میکنند از نسل بربریها هستند نخستین کسی که اقدام به گرفتن شناسنامه ی ایرانی با فامیلی زعفرانی نمود درویش محمد علی است که در آن زمان سرسلسله ی بربری ها بود.

بربری ها در حقیقت بربری نیستند؛ بلکه آنان پختون هستند و از پختونستان پاکستان به این صفحات آمدند و مرکز اصلی آنان پیشاور پاکستان است. آنان را به اعتبار این که با پیراهنهای بلند و لباسهای محلی به مازندران آمده بودند «بربر» می گفتند.

این افراد ( بربری ها در قائم شهر, گرگان و اقلیت کمی در حدود ۲۰ نفر جوان و میان سال بدون زن و فرزند به ساری وارد شدند که بعدها همه ی آنان در همین محل تشکیل زندگی دادند.

زمان مهاجرت آنان به ساری اواخر قاجاریه حول و حوش زمان مشروطه می باشد و نسل اول این افراد به زبان پختون با هم گفتگو میکردند ولی نسل دوم و به ویژه نسل سوم آنان با این زبان بیگانه شدند.

بربری محله که امروزه شهرت آن بیشتر به خاطر مسجدی است که در آن احداث شده است در ابتدای ضلع غربی بلوار شهید بهشتی به طرف میدان ولی عصر (عج) واقع شده است.