نگاهی گذرا به پیشینه محله نومل

به گزارش پیک شهر، نومل که امروزه یکی از محلات کوچک و شرقی شهر ساری است؛ در گذشته نام زمین های بخش شمال شرقی این شهر بود که از طرف شمال به کوی صاحب الزمان (عج) واقع در انتهای خیابان معلم زمینهای آلوکنده، از جنوب به بلوار طالقانی از میدان شهداء تا پل تجن از مشرق به کمربندی از پل تجن تا انتهای ضلع شمالی خیابان معلم – زمینهای کاسه گر محله و از مغرب به انتهای بلوار شهید بهشتی(خزر) تا ۳۰ متری امام هادی (ع) زمینهای آلو کنده و نیز خیابان ملامجدالدین منتهی می شد.

بخش اعظم این زمینها که امروزه محلات معلم مهیار، زینبیه نومل، دباغ محله دانش و پشت آرامگاه را در بر می گیرد و در گذشته بر اساس تقسیم بندی اداره ی ثبت اسناد و املاک ساری جزو بخش چهار ساری محسوب می شد به دو مالک بزرگ حسن باقرزادگان و علی اکبر نیکبخت تعلق داشت که از دهه ی ۱۳۴۰ ه ش به بعد، پس از شکل گیری محله ی بخش هشت به همراه سایر خرده مالکین آنها را تقسیم بندی کرده و در معرض فروش قرار دادند و بدین ترتیب آرام آرام تبدیل به محلات یاد شده گردید.

در حدود ۱۵۰ سال پیش در این محله حد فاصل میان خیابان قائم و خیابان معلم واقع در پشت دارالقرآن آموزش و پرورش آسیاب آبی وجود داشت که متعلق به شخص به نام ربیع پور بود و آب آن نیز از نهر «قورقورو» تأمین می شد؛ این آسیاب در حدود ۵۰ سال پیش از کار افتاد، قورقورو نام نقطه ای است که کانال آب از آن جا خارج می شود.

به دلیل اختلاف سطح زمین در مسیر آبراه تجن به سطح شهر در بعضی نقاط آب از کانال زیر زمینی عبور داده می شد و به نقطه ای که آب بیرون میزد و ادامه پیدا می کرد و در آن جا با فشار و با صدای مخصوصی بیرون می آمد به زبان محلی «قور قورو» می گفتند.