پیامدهای مخرب و ویرانگرانتقال آب شهرستان ساری

محبوب اکبری؛ به گزارش پیک شهر، این طرح نه‌تنها بحران آب شرب و کشاورزی در ساری را تشدید می‌کند، بلکه به اکوسیستم منطقه نیز آسیب‌های جبران‌ناپذیری وارد خواهد کرد.

پیامدهای مخرب انتقال آب فینسک به سمنان برای ساری و مازندران:

۱- بحران کم‌آبی و کاهش منابع آب شرب:

– رودخانه تجن یکی از منابع اصلی تأمین آب شرب و کشاورزی در شهرستان ساری است. انتقال آب از سرشاخه‌های آن (مانند فینسک) موجب  کاهش شدید دبی آب  و افت سطح آب‌های زیرزمینی خواهد شد. 

– با کاهش آب تجن،  چاه‌های آب شرب ساری  با خطر خشکیدگی مواجه می‌شوند و ممکن است شهر با  قطعی گسترده آب  روبه‌رو شود. 

 ۲- نابودی کشاورزی و باغداری در دشت ساری:  

– بخش زیادی از زمین‌های کشاورزی ساری و مناطق اطراف (مانند :جویبار  و میاندرود ) از آب تجن و منابع وابسته به آن تغذیه می‌کنند.

– کاهش آب منجر به خشک شدن باغ‌های مرکبات، شالیزارها و مزارع گندم خواهد شد و معیشت هزاران کشاورز را تهدید می‌کند.

 ۳- تخریب محیط زیست و تالاب‌های مازندران:  

– کاهش آب ورودی به رودخانه تجن، تالاب‌های پایین دست  مانند  تالاب میانکاله  را با خطر خشک شدن و شور شدن مواجه می‌کند. 

– این مسئله به نابودی  زیستگاه پرندگان مهاجر، آبزیان و گونه‌های جانوری منجر خواهد شد. 

۴-افزایش ریزگردها و فرونشست زمین: 

– کاهش سطح آب‌های زیرزمینی در دشت ساری باعث  فرونشست زمین و ایجاد شکاف‌های عمیق می‌شود. 

– خشک شدن تالاب‌ها و رودخانه‌ها نیز  منشأ جدیدی برای ریزگردها  در منطقه ایجاد خواهد کرد. 

 ۵. تشدید تنش‌های اجتماعی و اعتراضات مردمی:

–  مردم ساری و استان مازندران بارها نسبت به  طرح‌های انتقال آب  به استان‌های کویری مانند سمنان اعتراض کرده‌اند. 

–  ادامه این طرح‌ها می‌تواند به  اعتراضات گسترده‌تر و ناآرامی‌های اجتماعی  منجر شود. 

*راه‌حل‌های جایگزین به جای انتقال آب:

– مدیریت مصرف آب در سمنان (استفاده از روش‌های آبیاری مدرن، کشت محصولات کم‌آب‌بر)

-استفاده از پساب تصفیه‌شده شهری  برای صنایع و فضای سبز

-احداث سدهای کوچک و آب‌انبارهای محلی  در سمنان به جای انتقال آب از مازندران

در پایان به این جمع بندی می رسیم؛  انتقال آب از سرشاخه‌های تجن (مانند فینسک) به سمنان، آینده شهرستان ساری و کل استان مازندران را با بحران‌های جدی روبه‌رو خواهد کرد.

این طرح نه‌تنها مشکلات زیست‌محیطی و اقتصادی ایجاد می‌کند، بلکه موجب مهاجرت اجباری کشاورزان و افزایش فقر در منطقه خواهد شد. لازم است مسئولان به‌جای اجرای چنین طرح‌های مخربی، به دنبال راه‌حل‌های پایدار و مدیریت منابع آب باشند.    اگر این طرح متوقف نشود، ساری و دیگر شهرهای مازندران به سرنوشت دریاچه ارومیه، زاینده‌رود و کارون دچار خواهند شد.