استیضاح وزیر اقتصاد؛ درس عبرتی برای رئیس جمهور

به گزارش جعفر کندی، روزنامه نگار اگر نگاهی گذرا به افرادی که در دولت پزشکیان پست گرفته اند اعم وزرا تا معاونین وزرا تا استانداران و مدیران کل تا فرماندران و بخشداران در کل کشور متوجه خواهید شد که اصولگرایان بیشتر از اصلاح طلبها و اعضای ستاد پزشکیان در مصادر جدید مسئولیت گرفته و منصوب شدند.

بسیاری از اعضای ستادهای پزشکیان را می شناسیم که علی رغم اینکه تمام قد برای پزشکیان فعالیت کردند و دارای رزومه و تحصیلات بالا هم بوده بیرون گود نشسته و نظاره گر چینش نیروهای اصولگرا هستند، در صورتی که استیضاح امروز نشان داد برخی نمایندگان اصولگرای مجلس، اصلا اعتقادی به وفاق ندارند.

اصولگرایان بازی را خوب بلد بودند و در ابتدا به تمام وزرای پزشکیان رای مثبت داده تا بتوانند نیرهای خود را در دولت جابجا کنند و بعد شروع به مخالفت برای کسب منافع بودند.

در آخر هم یاد سخنان گهربار استاندار محترم مازندران جناب دکتر یونسی افتادم که ابتدای مسئولیتش گفت که من اصلا به وفاق اعتقادی ندارم. مگر می شود فردی که تا دقیقه ۹۰ در ستاد رقیب شدیدترین بی اخلاقی ها رو بر ما روا داشته من به او پست بدهم. کما اینکه جا دارد گله ای هم بکنیم از استاندار محترم مازندران که در این استان هم کم نیستند افراد اصولگرایی که در ستاد جلیلی و قالیباف شدیدترین تخریبها را علیه پزشکیان کرده اما اکنون در پست های مختلف گمارده شده و حتی هنوز جابجا نشده اند.

گرچه استیضاح وزیر اموراقتصادی، اولین و آخرین اقدام مخالفان دولت چهاردهم نخواهد بود و این جریانات دست بردار نیستند و تجربه دولت های دوران اصلاحات و تدبیر و امید و حتی دولت مورد زاویه با مجالس در اختیار اصولگرایان پیش روی دولت کنونی است. با این حال معنای وفاق و نوع نگاه دولت، نخبگان و افکارعمومی به وفاق فرق خواهد کرد و دولت چهاردهم ناگزیر است که خط مشی تعاملی و حرکت بر مدار واقع بینی و توجه به اقتضائات پهنه سیاست ورزی را استمراردهد و در چارچوب تعریف شده حرکت کند.

با این حال به باور برخی از تحلیگران و آگاهان سیاسی، حتی “آدام اسمیت” و “مینارد کینز” هم وزیر اقتصاد بشوند، وضعیت تغییر چندانی نخواهد کرد. ریشه مشکلات اقتصادی، سیاسی است و راه حلش رفع منازعات سیاسی است. تازه اگر فرد مورد نظر این ۱۸۲ نفر استیضاح کننده بر مسند وزارت بنشیند، بی شک و تردید نرخ افزایش دلار و تورم و… رو به فزونی خواهد رفت. با این نگاه به مسایل اقتصادی نگاه کردن، بیشتر اتلاف وقت و بازی های سرگرمی است.
انتقادات بدون راه حل عملیاتی و کاربردی، تخریب و تعجیز و اسباب تخفیف است.